Fake #1 (april 2015)
Door Gert VerbeekHet is heel verfrissend om in het digitale tijdperk geconfronteerd te worden met muziekbladen die eruitzien alsof ze zijn gemaakt in een tijd dat er nog geen automatische spellingscheckers bestonden. Fake is zo’n blad.
Fake noemt zichzelf het enige blad dat geen fake is. Alleen de koffievlekken op enkele pagina’s zijn fake. Hoofd- en eindredacteur WM van den Herik uit Dordrecht schreef eerder voor het ondergrondse muziekblad Opscene (1988-2000). Hij is in zijn eigen magazine vrijwel geheel in zijn eentje verantwoordelijk voor de interviews met bands en dj’s die geschiedenis schrijven in de marge van de popmuziek. Na ongeveer dertien jaar afwezigheid bracht Van den Herik in januari dit jaar Fake weer tot leven in de vorm van een snel aan elkaar geniet blaadje in A5-formaat, inclusief cd in een lege enveloppe. Het officiële eerste nummer van de nieuwe reeks kwam deze maand uit, in zwart-wit en op A4-tjes gedrukt door BGS Schiedam. De vormgeving ziet er beter uit dan de vorige uitgave, al is design het laatste waar het blad in is geïnteresseerd.
Verantwoordelijk voor de layout is Vandaan Media, een bedrijf uit Dordrecht dat normaal gesproken de huisstijl verzorgt voor een Spaans cateringbedrijfje en de bakkerij om de hoek. De interviews bestaan consequent uit langwerpige tekstwolken waarbij de vragen tegen een donkere achtergrond zijn gedrukt. Fake is meertalig, naar gelang de taal die de geïnterviewde muzikanten spreken, en dus is het handig als je naast Engels ook het Duits een beetje machtig bent. De antwoorden van noiserockfenomeen Razorblade Jr. uit de Amsterdamse band Gone Bald worden in kapitalen geschreven. Bij elk exemplaar is op pagina 11 handmatig met blauwe pen een feitelijk foutje doorgestreept en verbeterd. Onder aan sommige artikelen staan een selectieve discografie en links naar websites met lange URL’s die vanaf papier lastig aanklikbaar zijn.
Het mooie van kleine initiatieven als Fake is niet alleen dat ze met veel liefde zijn gemaakt en muzieksoorten behandelen die in de overige media onderbelicht blijven, maar dat ze ook over honderd jaar nog raadpleegbaar zijn. Lang nadat webzines door toedoen van nieuwe digitale systemen onleesbaar zijn geworden, ligt de Fake voor iedereen toegankelijk in archiefdozen bewaard.
Fake #1 bevat artikelen over onder anderen Gifgrond, Droppings, Hunter Complex, Spoelstra, Stinksisters, Helgoland en gitaarbouwer Yuri Landman. Op de voorpagina prijkt een en profil geschoten foto van voormalige The Ex-vocalist GW Sok waarbij de contouren mooi zijn uitgesneden door tegenlicht. Bijna alle acts zijn te horen op de bijgeleverde compilatie-cd die is gebrand op een CDR van Philips. Het blad heeft geen officiële website maar voor meer informatie kun je wel terecht op Facebook.